Bakan Kasapoğlu’nun sorularını yanıtlayan deneyimli çalıştırıcı, çok genç yaşta Aydın Örs’ün yanında antrenörlüğe başlamasının kendi için büyük baht olduğunu söyledi.

Ergin Ataman, Bakan Kasapoğlu’nun sorularına samimiyetle karşılık verdi.

Mehmet Kasapoğlu: Yanımda çok kıymetli konuğum var. Ergin Ataman. Hocam beğenilen geldiniz.

Ergin Ataman: Güzel bulduk sayın Bakanım.

Kasapoğlu: “Azmetmek, hayal etmek, peşinden koşmak ve olağan ki çok çalışarak başarmak. Bunlar çok pahalı, hayati kavramlar. Siz de bunu en hoş formda ortaya koyan ve başarıyı da en manalı formda gösteren isimsiniz. Ben bu manada size sormak istiyorum. Sürdürülebilirliği yakalama ve bu çerçevede azmin, inancın, hırsın ehemmiyeti nedir?”

Ataman: “Burada değerli olan iyi bir temel alabilmek. Yani boş bir öz itimadın bence bir manası yok. En büyük talihim, ben çok genç yaşlarda basketbol oynadım ancak profesyonel olarak oynamadım. Çok genç yaşta antrenörlüğe başladım ve başladığım okul çok kıymetli bir okuldu. Efes’te Aydın (Örs) hocanın yanında başladım. Efsane hocamız Aydın Örs’ün yanında. Orada her kategoride çalıştım. Minikler, yıldızlar, gençler neredeyse işin bu türlü çıraklığından geldim. Ondan sonra da A grup oldu. Biz 1996’da Aydın hoca ile bir arada Koraç Kupası’nı kazandık. O sene ben daha 30 yaşındaydım. Karar verdim. Aydın hocaya dedim ki bana müsaade edin artık ben kendim bu işe soyunmak istiyorum. Çok genç yaşta, antrenörlükte olağanda 40’larda falan başlarlar. Biraz üzüldü ayrılacağım için lakin Türk Telekom’da başladım. Birinci yılımda ben Anadolu Efes’in karşısına finalist olarak çıktım. Bu bana çok büyük öz itimat verdi daha birinci yılımda. O öz inancı alırken birikimim çok güzeldi. Basketbol ismine aldığım eğitim çok uygundu. Ondan sonra da benim daha evvel çocukluk yıllarımda İtalya’da yaşamış olmam, burada İtalyan Lisesi’nde okumuş olmam, daima Aydın abinin yanındayken de dünya basketbolunu takip ederdim. Onlarla yakın bağlantı içindeydim. Gerek İtalya’da olsun gerek dünyada ABD kadroları ile olsun… Birinci yıllarımda çok başarılı olunca, bu sefer de İtalya’dan teklif geldi. 2000 yılında Siena’ya gittim. Oraya gittiğim vakit da Türkiye’de başarmış bir antrenör olarak gittim. Daha 34 yaşındaydım ve orada ‘Ben buraya geldiysem, şampiyon olmak için geldim.’ dedim. Onlar için bir şeydi bu. Yani hayalci koç falan dediler. Hatta sonraki gün gazetelerde çıktı. Hayalci koç ne kadar kalacak burada? Birinci defa bir Türk koç yurt dışında antrenörlük yapıyordu. Biz o sene şampiyon olduk. Avrupa şampiyonu. O vakit iki numaralı kupa Saporta Kupası’ydı. Bütün bunlar bana çok genç yaşta büyük bir özgüven verdi. Ondan sonra da amaç olarak daima bu türlü üste hakikat baktım. Ondan sonra Beşiktaş’ta EuroChallenge kupasını kazandım. Galatasaray’a geçtim. Birinci geçtiğim vakit Türkiye şampiyonu olduk 27 yıl sonra.”

Kasapoğlu: “Tüm kupaları kazandınız, kazandırdınız.”

Ataman: “En son bu Efes’teki öyküde, yani geldiğimiz son THY Avrupa Ligi şampiyonluğu da herkes şunu söylüyordu, ‘Tamam Ergin hoca başarılısın lakin en büyük kupayı da kazanmadın.’ Tamam, en büyük kupanın da vakti geldi. Geçen sene biliyorsunuz kazanmak üzereydik pandemi sebebiyle THY Avrupa Ligi durduruldu, sonra oynanmadı. Bu sene gayeye ulaştık. Ben şuna çok inanıyorum. Evvel kendin inanacaksın, sonra idaresi inandıracaksın. O da çok kıymetli. İdaresi inandıracaksın ki ona nazaran bir takım kurduracaksın. Sonra grup arkadaşların… Zira tek başınıza hiçbir şey yapamıyorsunuz. Ondan sonra da oyuncularınızı birinci günden itibaren en büyük amaca hakikat inandıracaksınız ancak bunu da boş yapmayacaksınız yani. Yaptığınız çalışmalarla, ortaya koyduğunuz metotla bu gayeye gidebileceklerini onlara göstereceksiniz. Bir de şu var, biliyorsunuz THY Avrupa Ligi’nde 41 maç sonunda, çok uzun bir sürecin sonunda şampiyon oluyorsunuz. Onun için de şimdiye kadar bu türlü geldik. Natürel maksatlar bitmiyor.”

Kasapoğlu: “Hedefler daima daha ileri maksatlar. Sizin öykünüze baktığımızda en başından beri hayal kurma, o hayalin içini doldurma ve her geçen gün o çıtayı yükseltme var. Doğal günümüzde de gerçekten rekabet her alanda güçlü bir formda önümüze çıkıyor. Sporda da hayatın öteki alanlarında da gençlerimize tahminen buradan en büyük çıkarımlarımızdan biri gerçekten hayal kurma ruhunu en güçlü halde kazanmak. Sizden anladığım bu.”

Ataman: “Yüzde 100 katılıyorum. Bazen gençlerimiz ümitsizliğe düşüyorlar. İşte biz başaramayız, yapamayız… Türkiye’nin kuralları, ekonomik koşullar… Hayır bu türlü bir şey yok. Evvel bir sefer iyi bir eğitim almaları lazım. Ondan sonra da amaçlarını daima üste yanlışsız koyup, inançla çalışacaklar. Lokal kalmayacaklar. Bu çok değerli. Dünyada kendi alanlarında başarılı olan beşerler oralara nasıl gelmişler? Neleri yaparak gelmişler? Ondan sonra işte başarıyoruz. Bu işte Türk, Alman, İtalyan, Amerikalı diye bir kavram yok. Beşerler eşit doğuyor. Ondan sonra beşerler farklılaşıyor. Herkes için bu türlü geçerli. Ondan sonra kendimizi en öne geçirmek için çalışacağız. Natürel çalışan beşere Allah da yardım eder. Baht da bazen beşere lazım ancak bahtı hak ediyorsan yanında olur. Yoksa bir anda öbür türlü piyangodan çıktı. O 10 milyonda bir kez olur. Çalıştığın vakit ve iyi bir eğitim aldıysan o vakit Allah da sana yardım eder, talih da yardım eder. İleriye gerçek gidersin. Bizimki de o denli oldu.”

Kasapoğlu: “(Kader çabaya aşıktır.) diye bir söz vardır. Söylediğiniz kelamı çok hoş destekliyor. Yani çalışmadan baht da yok, muvaffakiyet da yok. O yüzden her şeyin temelinde sahiden inanmak, çalışmak ve pes etmemek var. Benim anladığım bu.”

Ataman: “Başarının sana gelmesini beklemeyeceksin. Sen muvaffakiyete gerçek gideceksin. Bir maçta da bu böyledir. Beklersen gelmez, maçı kazanmayı beklersen… Hayır maçı kazanmak için sen sonuna kadar uğraş edeceksin fakat o iş yalnızca 40 dakikada değil. Onun hazırlığı var. Onun hazırlığını iyi yapacaksın ki o uğraşın de sonucunu alabilesin.”

Kasapoğlu: “Az evvel bahsettiğimiz üzere THY Avrupa Ligi 41 maç sonrası bir muvaffakiyet. Burada doğal kimi maçlar güç, kimi maçlar tahminen çok daha sıkıntı, kimileri kolay. Küçük maç yahut büyük maç halinde zihninizde bir ayrım var mı?”

Ataman: “Yok desem bana uymaz. Biliyorsunuz ben daima dobra konuşan, doğruları konuşan bir beşerim. Olağan ki THY Avrupa Ligi’nde de bir evvelki dönemin önder kadrosu, 2019’un finalisti olarak çıktığımız vakit, Khimki’yle, Alba Berlin’le müsabakanız, Barcelona yahut CSKA Moskova ile karşılaşmanızdan farklı oluyor. Birebir hazırlığı yapıyor musunuz? Evet olağan ki teknik olarak birebir hazırlığı yapıyorsunuz lakin mental olarak bazen daha rahat oluyorsunuz. Maçları akşamları konutta 2-3 saat çalışırım. Rakip şayet düşük sıralarda, orta sıralarda bir kadro ise 1 tane maç izlerim ‘Tamam.’ derim. Barcelona, CSKA Moskova yahut Real Madrid’le oynayacaksam, en az 3-4 tane maçını izlerim. Hatta gece yatarım, aklıma bir şey takılır, kalkarım bu sefer bir tane daha. Şurada ne yapmışlardı sanki diye onları izlerim. Onun için bu doğaldır. Yani küçük grup, büyük grup ayrımı doğaldır. Bunu oyuncularınıza mümkün mertebe hissettirmemeniz lazım. Bazen de birtakım metotlar kullanırım. Mesela grubun çok rahatladığını hissedersem, maçtan bir gün evvel idmanda biraz sert giderim. İdmanda olay çıkartırım. Grup çok gerilimli ise büyük maçlar öncesinde idmanı biraz yumuşak yapıp, birtakım esprilerle o dengeyi kesinlikle sağlamak zorundasınız. Zira sonuçta beşerle çalışıyorsunuz.”

Kasapoğlu: “İnsan gerçekten his dünyası. O manada moral, motivasyon, onu yönetmesi, sizin de doğal ki en kıymetli özelliklerinizden biri bu. Alanda görüyoruz. Saha kenarında daima heyecan, azim ve hırs içeresindesiniz. Onun sonunda natürel muvaffakiyet geliyor. Benim anladığım da şu sizin sözlerinizden küçük, büyük maç yok lakin maçlara nazaran gerilim seviyesi var ve rakibi küçümsemek asla yok.”

Ataman: “Kesinlikle yok. Zira küçümsediğin anda kaybedersin. Birebir ciddiyetle alana çıkman, tıpkı ciddiyetle kesinlikle alanda olman gerekiyor. Bu çok kıymetli.”

Kasapoğlu: “Hocam farklı ekipleri çalıştırdınız. Çok farklı bütçelerle çalıştınız ancak ben burada farklı bütçeler de olsa her birinde bir muvaffakiyet görüyorum. Burada doğal ki sürdürülebilirlik kıymetli ve bu bizim aslında her alanda temel motivasyonlarımızdan biri olması gereken bahis. Yani süreçlerin bir gün farklı öteki gün tam zıttı olması açıkçası pek çok açıdan gelişimi engelleyen bir bahis. Bu sürdürülebilirliği yakalamada, bunu devamlı artan biçimde ortaya koymada sizin anahtar yaklaşımınız, bu manadaki sırrınızı sorsam?”

Ataman: “Anahtar söz; adanmışlık. Yani ben basketbol antrenörlüğünü bir iş olarak görmüyorum. Benim hayatım. Yani bizi ailecek görüyorsun. Benim oğlan 10 yaşında her vakit her yerde yanımda. Annem, babam 87 yaşında. Yaptığım işten çok keyif alıyorum. Keyif aldığım için de bunu en iyi halde yapmaya çalışıyorul ve tatmin olmuyorum. Yani bir muvaffakiyet geldikten sonra tamam bu artık ben Avrupa’nın en güzeliyim. İşte artık THY Avrupa Ligi’nde yılın en iyi antrenörü seçtiler. Benim maksadım devam etmek. Bu yılın antrenörü olmaya devam etmek. Tekrar şampiyon ancak bunu yaparken de olağan ki bilimsel metotlarla çalışmalarımızı yapıyoruz. Kadroyu kurarken çok istikrarlı kurman lazım. Nereye gidersen git elindeki bütçeye nazaran planlamlaar yapılır. Şunun farkındayım, ben bir ekibe gittiğim vakit beklenti oluyor. Ergin hoca geldi ise o vakit taraftarda beklenti oluyor, idarede beklenti oluyor. O vakit ben de cesurca davranmalı, saklanmamalıyım. Beklentiyi karşılayacak olan grubu kurmam lazım. Onun için de idaresi oraya ikna etmen lazım. Ondan sonra yanlışsız oyuncuları seçmem lazım. Yani ben gidip de menajerin tavsiye ettiği oyuncuyu almam. Bizim kendi scouting takımımız var, onlarla çalışırız. Oyuncuları liste yaparız. Artık mesela gündem yapalım, Sertaç Ulu Barcelona’ya transfer oldu. Şu anda bizim elimizde 5 kişilik bir liste var. Onlarla biz konuşmaya başlayacağız çabucak. Hazırlıklarımız daima tamam. Bazen esnek olmanız gerekiyor. Yani elinizdeki grubu en iyi modelle oynatacak bir sistemi kurulmalı. Yani Ergin hocanın sistemi bu fakat elindeki oyuncular onu yapamayacaksa o vakit sisteme ayak uydurman gerekiyor. Disiplin en değerli şeylerden bir tanesi. Dışarıda özel hayatımda oyuncularla arkadaş gibiyimdir fakat alana çıktığım vakit şunu bilir herkes, işveren benim. Evet benim tahminen yıldız oyuncularım var. Shane Larkin, Micic, Dunston hepsi yıldız oyuncular ancak hepsi bilirler ki o sahanın işvereni Ergin hoca. Ben de onlara bu inancı nasıl sağlıyorum? Kim iyi ise o oynar. Benim için şu oyuncum şu kadar para almış, bu oyuncumun yaşı 36, hiç değerli değil. Bunun en hoş örneğini bu sene Sertaç yaptı. Üçüncü pivotken, kadronun 2 dakika oynamayan oyuncusuyken, en iyi oyuncusu durumuna geldi. Artık transfer yaptı ve Barcelona’ya gitti. Onun için kim güzelse o oynar bizim sistemde. Bu da çok kıymetli bir metot.”

Kasapoğlu: “Her şeyden kıymetlisi kendinizi bu hususa vakfetme. Demek ki o tutku, o adanmışlık yalnızca sporda değil, sanatta, kültürde, siyasette, adanmışlık olunca çok daha öteki oluyor.”

Ataman: “Adanmışlık, yürek, vizyon, kendini kısıtlamamak, kendinden daha önde olanları izleyip, onları geçmeye çalışmak. Örneğin Türkiye’ye Zeljko Obradovic geldi. Avrupa’nın en başarılı, en meslekli antrenörü. Ben ondan çok şey öğrendim. Birinci başlarda kaybediyordum, sonra yenmeye başladım. Benim kadrom şampiyon olmaya başladı. Amerika’ya gittim San Antonio Spurs’te Popovic’in yanında 2-3 ay kaldım. Ne yapıyorlar diye izledim. Ergin Ataman olarak orada niçin seyirci üzere oturup izliyorsun? İnsan hangi pozisyonda olursa olsun, her meslekte başarılı insanları kendine rol model alıp, ondan sonra kendi üzerine koymalı. Hiçbir vakit o kompleks içine girmemeli.”

Kasapoğlu: “Kibri, gururu bir kenara bırakıp, iyi neredeyse onu öğrenme ve uygulama. Muvaffakiyet faktörlerinden bir tanesi de bu. Hocam röportajlarınızda, ‘Bir NBA ekibi çalıştırmak isterim.’ diyorsunuz. Ben şahsen Türk beşerinin istediğinde, inandığında her mevzuyu başarabileceğine gönülden inanıyorum ve bilhassa geldiğimiz noktada bir Türk antrenörün NBA’de kadro çalıştırmasının artık hayal olmadığını düşünüyorum. Siz ne diyorsunuz?”

Ataman: “Basketbolla ilgili gençlik hayallerimin tamamını gerçekleştirmiş biri olarak artık artık önümde NBA’de hocalık hayali var. Artık doğal NBA’e biz Türkiye’den çok oyuncu ihraç ettik. Avrupa’dan da birçok oyuncu gidiyor fakat hocalık çok farklı. Yani hoca olduğunuz vakit, siz o kulübü temsil ediyorsunuz ve teksiniz. Hoca tek lakin 15 oyuncudan 1-2 tanesi Avrupalı olabiliyor. Bugüne kadar NBA’e, Avrupa’da başarılı olmuş hiçbir hocayı almadılar. Bu benim için bir meydan okuma. Benim hayatım daima bu türlü meydan okumalarla geçti. Avrupa şampiyonu olabilir misin? Evet olurum. Yabancı bir kadroda olabilir misin? Evet, olurum. Pekala THY Avrupa Ligi’ni alamadın bugüne kadar. Onu da aldım. Bugüne kadar bırakın Türk’ü, hiçbir Avrupalı koç Avrupa’daki muvaffakiyetinden sonra NBA’de başantrenör olamamış. O vakit ben de diyorum ki bu sene ben Avrupa’nın en iyi hocası oldum. Önümüzdeki 1-2 sene daha bu sürdürebilirliği devam ettirebilirim. Ondan sonra da onlar gelirler ve ben bundan çekinmem. Kimi antrenörler çekinirler. Sanki nasıl yapacağım? Ben NBA’i gözümde büyütmüyorum. Zira benim çalıştığım oyuncuların hiçbirisi NBA oyuncularından aşağı oyuncular değil. Hatta birçok, mesela Larkin NBA’de oynuyor, geliyor sonra burada oynuyor. Micic tahminen NBA’e gidecek. Ben hiçbir vakit büyük gayelerden çekinmem, Tersine bu bana yürek veriyor. Bana bu türlü bir motivasyon kaynağı oluyor. Şimdiden motivasyonum o. Önümüzdeki 2 sene yeniden Avrupa şampiyonu olmak. Ondan sonra da gelecekler yani, ben buna inanıyorum.”

Kasapoğlu: “İnşallah, inanıyoruz. Hocam biraz da bu yılı konuşalım. Çok şiddetli 41 maçlık bir süreç ve gerçekten çok uzun bir süreç. Real Madrid serisi de ayrıyeten şiddetli oldu. Hiç ümitsizliğe kapıldınız mı? Bu duyguyu nasıl yönettiniz?”

Ataman: “Umutsuzluğa hiç kapılmadım lakin tasaya kapıldığım oldu. Bilhassa birinci iki Real Madrid maçını biliyorsunuz çok farklı kazandık İstanbul’da. Ondan sonra 3. maça daha bir rahat gittik. Maçı kazanıyorken, biraz evvel söylediğim üzere artık biz başarıyı beklemeye başladık. Yani Dörtlü Final’e kalma muvaffakiyetini beklemeye başladık. Biz bekledikçe onlar geldiler. Yani muvaffakiyet bize gelmedi, rakip üzerimize geldi. Bizi yendiler 2-1 oldu. Dördüncü maç da buna benzeri geçti. Bu sefer maça çok telaşlı başladık. 17 salı geri düştük. Maçı çevirdik, tekrar öne geçtik ancak yeniden emsal biçimde kaybettik. Serinin son maçı bu sene bizim yaşadığımız, yani benim de yaşadığım en gerilimli müsabakaydı. THY Avrupa Ligi finalinde ben gerilimli değildim. Kazanacağıma çok emindim ancak Real Madrid maçında stresliydim. Herkes bizim çok kolay bir formda Dörtlü Final’e kalacağımızı düşünürken, iş zora girmişti. Real Madrid artık başarabileceğine inanmıştı. Herkeste tasa vard. Biz 2021 yılında, yani bu dönemin, bu yılın başından itibaren İstanbul’da hiç maç kaybetmemiştik. Ne Türkiye Ligi’nde ne THY Avrupa Ligi’nde. ‘Belki çok iyi oynamayabiliriz, gerilimli bir maç geçecek lakin biz bugün kazanacağız.’ diye düşündük. İstatistikler onu gösteriyor. Fenerbahçe’ye kaybetmemişiz, CSKA’yı 30 sayı farkla yenmişiz, öbür kadroların hepsini yenmişiz. Valencia’yı yenmişiz, Barcelona’yı farklı yenmişiz. Şu çok kıymetli hayatta, tasaya kapılsam bile hiçbir vakit başarısızlığı düşünmedim. ‘Kaybedersek ne olur?’ Hayır, bunu düşünmeyeceksin. Endişelenebilirsin bu olağan. Zira rahat giden yerde iş biraz sıkışmış lakin başarısız olmayı düşünmeyeceksin. ‘Ben bunu başaracağım.’ diyeceksin. Zira başarısızlığı düşündüğün anda tedirginlik başlar. Bana nazaran tasa ile tedirginlik tıpkı sözler üzere duruyor lakin değil. Evet biraz kaygılı olabilirsin fakat huzursuz olduğun vakit, o tedirginlik sana kusur yaptırır, korkaklık getirir. Onun için bu biçimde o duyguyu da aştık.”

Kasapoğlu: “Demek ki endişelensek dahi moralimizi, motivasyonumuzu, amacımızı şaşırmayacağız.”

Ataman: “Kesinlikle hiçbir vakit korkmayacağız.”

Kasapoğlu: “Aynı yürekle inançla yürüyeceğiz.”

Ataman: “Hayatta bazen endişelenmek de değerli. Yani daima bu türlü çok rahat, her şey çok güllük gülistanlık değildir. Hayat bu türlü bir inişli çıkışlıdır. Bazen o kaygıyı duyacaksın ki ileriye gitmek için oradan kendine bir motivasyon yaratacaksın.”

Kasapoğlu: “Hocam oğlunuzu görüyorum yanınızda, maçlarda. Sarp, siz onu yetiştiriyorsunuz. Ne tıp yaklaşımları var? Tenkitleri var mı? Teklifleri var mı? Ne diyor size?”

Ataman: “Vallahi hiç sormayın. Sarp çok meraklı. Çocukluğundan beri kendini basketbol alanının içinde buldu ve benim tahminen de mesleğimin en parlak periyoduna denk geldi. Galatasaray ile şampiyonluk, Beşiktaş ile şampiyonluk, Anadolu Efes ile final, şampiyonluk. Sarp’ın da amacı daima yüksek. Bizde bu motivasyon daima en üstte. Geçenlerde yayıncı kuruluş ile ailece bir röportaj yaptık. Sarp’a geldiği vakit, “Biz artık LeBron James’e karşı oynamak istiyoruz. Lakers’a karşı oynamak istiyoruz.” dedi. Bazen kaybettiğimiz maçlardan sonra konuta dönerken, ben genelde maçtan sonra konuşmam, daha otomobilin içinde, ‘Baba niçin orada mola almadın?’, ‘Baba, Dunston’ı fazla oynattın. Keşke orada Tibor’u oynatsaydın.’, ‘Larkin neden çok oynadı bugün? Çok formda değildi, onun yerine Beaubois’yı oynatsaydın.’ üzere sorular soruyor. Basın baskısı, kamuoyu baskısı, idare baskısı, ben de meskende bir de Sarp’ın baskısı var.”

Kasapoğlu: “Sarp yalnızca kritik etmiyor, teklif de getiriyor.”

Ataman: “Öneri getiriyor. İdmanların neredeyse tamamına geliyor. Mesela artık idmanlarda oyuncuların performanslarını tutuyor. İstatistik tutuyor ve idman biter bitmez bana veriyor. Mesela bu idmanda Larkin kaç tane üçlük kullandı. Kaç tane başarılı oldu. Sertaç kaç ribaund aldı. Ondan sonra da birtakım tekliflerle geliyor. 10 yaşında. Herhalde NBA’e gitmek istiyor, olacak mı bilmiyorum. İnşallah olacak. Sarp’a, ‘Antrenörlük yapacak mısın?’ diye soruyorlar. ‘Ben esasen yapıyorum.’ diyor. İki sene evvel bir All Star maçı vardı. Benim yanımdaydı, ‘Baba ben yapayım antrenörlük.’ dedi. ‘Yap.’ dedim. Antrenörlük yaptı orada. Maçın içinde oyuncularla konuşuyor. Sarp kesin bir kez NBA’de olacak da ondan evvel ben olabilecek miyim onu göreceğiz.”

Kasapoğlu: “İnşallah, siz bu yolu açtıktan sonra birçok Sarp’lar birçok Ergin Ataman’lar yürüyecektir. Olağan hocam bir de ikizler var. Onlar ne yapıyorlar? Bu bahiste sporla ortaları nasıl? Basketbol mu diğer branş mı? Bu şampiyonluk sürecinde onların havası nasıldı?”

Ataman: “Ben buradan izleyen gençlere, ailelere seslenmiş olayım. Şu anda 23 yaşındalar. ABD’de biri elektrik mühendisliği okuyor, oburu psikoloji ve hoş sanatlar okuyor. Daha 4-5 yaşında ben onları spora başlatmıştım. Evvel cimnastikle başlattım. Sonra biraz yüzme yaptılar. Ondan sonra bu türlü 9-10 yaşına geldikleri vakit da, ‘Voleybol mu istiyorsunuz basketbol mu?’ diye onlara sordum. ‘Biz voleybol oynayalım, basketbolda biraz daha temas var.’ dediler. Daha fazla erkek sporu olarak gördüler. Ben de daha iyi, basketbolcu olurlarsa ‘Ergin hocanın kızları.’ denecek diye düşürdüm. Voleybol oynadılar 16-17 yaşına kadar. Eczacıbaşı’nda Galatasaray’da iyi de oynuyorlardı. Tıpkı vakitte da Saint-Joseph Koleji’ne gidiyorlardı. Başarılı bir sportmen, yalnızca spor yüksek okuluna gidememeli. ABD’deki üzere Stanford’da da okuyabilmeli. 16 yaşına geldikleri vakit bir seçim yapmak zorunda kaldılar. Okulu seçtiler. Oraya yöneldiler. Artık de çok iyi bir biçimde eğitimlerine devam ediyorlar. Maçları natürel ABD’den takip ediyorlar. Onlar da çok memnunlar.”

Kasapoğlu: “Tabii onlarda da bir spor altyapısı, temel var ve ilgi de var. O da çok kıymetli lakin şunu ben yeri gelmişken tabir edeyim. Spor mu eğitim mi kıymetli bir ikilemdi. Tüm dünyada bir biçimde var. ABD tahminen bunu pek çok boyutuyla aşmış durumda lakin biz de biliyorsunuz geçtiğimiz yıl üniversite burslarını başlattık. İlkokullara kadar indirdik. ‘Spor mu eğitim mi?’ ikilemini aşacak değerli bir ara kat ettik. Olağan uzun bir yol bu, bir kültür, kurumlara ilişkin kültürlerde değişiklik, ailelerde o manadaki ömür kodlarında birtakım değişikler yapmak lazım. Vakit alacak fakat o bahiste başlangıcı yaptık. Artık hem hekim hem de atlet, hem olimpiyat şampiyonu hem de mühendis görebiliriz. Birinci bu sene yerleşti öğrenciler. Su topu atleti bir kızımız tıp fakültesine yerleşti mesela. Buna emsal çok örnek olacak ve inanıyorum ki bu manadaki manileri aşacağız.”

 O mu? Bu mu?

Kasapoğlu: “Yaz mı? Kış mı? Neden?”

Ataman: “Yaz, katiyetle yaz. Bir kez gerilim yok. Maç gerilimi yok ve ben denizi çok seviyorum, yüzmeyi çok seviyorum. Yazın transfer periyodu biter bitmez kendimi çabucak denize, kıyıya atıyorum. Onun için katiyetle yaz diyorum.”

Kasapoğlu: “Lahmacun mu? Pizza mı? Neden?”

Ataman: “Şimdi ben İtalya’da uzun müddet yaşadım. Çocukluğum İtalya’da geçti. Pizza diyorum.”

Kasapoğlu: “THY Avrupa Ligi’ni iyi oyuncu olarak mı kazanmak, yoksa hoca olarak kazanmak mı? Neden?”

Ataman: “Hoca olarak. Oyuncu olarak bu zevki tadamadım fakat hoca olarak tattım. O sorumluluk, kazanan kümenin başkanı olmak bana nazaran çok hoş. Natürel ki oyuncularım için de çok hoştur ancak ben hiçbir vakit profesyonel olarak oynamadım oyunu. Onun için onu tadamadım. Onu artık kazanan oyuncularımıza sormak lazım.”

Kasapoğlu: “Zaman Makinesi olsa geçmiş mi? Gelecek mi? Neden?”

Ataman: “Gelecek sayın bakanım. Geçmişten natürel ki ders almak kıymetli lakin daima geleceğe bakacaksın. Ben vakit makinesi olsa geleceğe gidip nereye geldiğimi görmek isterim. Sanki NBA’de grup çalıştırıyor muyum çalıştırmıyor muyum görmek isterim.”

Kasapoğlu: “Basketbol olağan saniyeler saliseler değerli. Son saniyede kazanmak mı? Açık farkla kazanmak mı? Neden?”

Ataman: “Bir final maçıysa THY Avrupa Ligi finali maçıysa son saniyede kazanmanın hazzı çok daha fazla. Bu izleyenler için de bu türlü. Zira o heyecanın sonunda o son saniye basketiyle kazandığın vakit, herkeste daha büyük bir adrenalin oluşuyor fakat olağan bir maç ise o son saniyeye kalmayı beklemeden kazanmak daha iyi.”

Kasapoğlu: “Adrenalin olunca farklı oluyor diyorsunuz.”

Ataman: “Farklı oluyor o yüzden son saniye diyeyim.”

Kasapoğlu: “Seyircide bıraktığı his, hatıra da farklı oluyor sahiden.”

Gerisini Getir

Kasapoğlu: “Benim için Türkiye demek.”

Ataman: “Vatanım, bayrak. Ben vatanımı çok seven bir beşerim. Onun için de Türk olmaktan gurur duyuyorum. Türkiye’de yaşamaktan da… Dünyanın birçok kentinde bulundum. Hatta vakit zaman çalıştım. Herkes Paris der, Barcelona der, New York der, hepsinde bulundum. 1-2 hafta sonra daima ülkeme dönmeyi özledim. Biz Türk’üz ve ben Türk olmaktan gurur duyuyorum. Bana nazaran Türkiye dünyanın en hoş ülkesi.”

Kasapoğlu: “Çocukluğuma dönseydim…”

Ataman: “Çocukluğuma dönseydim biraz daha toplumsal olmayı isterdim. Çocukluğumda biraz daha bu türlü içine kapanık bir çocukmuşum. Biraz daha bu türlü futbol oynamak, basketbol oynamak, biraz daha fazla oyun oynamak isterdim. Onu söyleyeceğim. Aslında hoş de bir çocukluk yaşadım lakin çocukluğuma dönmek ister miydim şu anda? İsterdim vallahi. Keşke sizinle çayırlarda çıkıp oynasak futbol. Buradaki arkadaşlarla birlikte. Siz bu türlü ekip elbise, bakanlık koltuğu, biz hoca koltuğu, röportaj yapıyoruz. Sarp burada olsaydı baba bir futbol oynayalım sıkıntısı.”

Kasapoğlu: “Bir meslek sahibi olsaydım…”

Ataman: “Bakan olmak isterdim. Ben orada siz burada olurdunuz. Gençlik yıllarımda büyükelçi olmayı çok istiyordum. Hatta üniversite imtihanında birinci tercihim Siyasal Bilgiler Fakültesi idi lakin kazanamadım. İşletmeyi kazandım. O da şundan ötürü; uzun mühletler çocukluğum İtalya’da geçti. O milliyetçi his ile daima bu türlü konsolos, büyükelçi üzere Türkiye’yi temsil eden olmak istiyordum. Kısmet bu türlü sporda temsil etmekmiş.”

Kasapoğlu: “En hoş halde temsil ediyorsunuz. Sahiden sporun bu manadaki misyonu da bambaşka. Bence hayallerinize bu manada ulaştınız. Benim için aile demek…”

Ataman: “Aile, yuva demek. Aile, beni ben yapan kültür demek. Aile, sevgi demek. O kadar kıymetli ki. Yani aile içinde aldığınız o insanlık, sevgi, kültür ve bunun sürdürülebilirliği benim için çok değerli. Ben biraz çok koruyan, ehemmiyet veren ben ailenin tek evladıyım. Her vakit annemin, babamın yanında olmaya çalışıyorum. Onlar da bilirler ki ben daima varım. Çocuklarımın da bunu bilmesini isterim. Çocuklarımın bu türlü çok üzerinde değilimdir. Ben onları daha bu türlü otonom olmalarını, kendi özgürlüklerini, kendi kişiselliklerini kazanmalarını isterim ancak dışarıdan da daima bu türlü bir takiple onlara hakikat yola girmeleri için birtakım nasihatler veririm. Daima onların üstteki koruyucularıyımdır. Benim için aile çok kıymetli.”

Kasapoğlu: “Kesinlikle aile toplumumuzun da en kıymetli kurumu aslında. Demek ki aile sevgisi, aileye aidiyet, bağlılık olunca da kıymetli muvaffakiyet faktörü.”

Ataman: “Tabii ki yani, başarıda ailenizin de size takviye olması, tıpkı heyecanı duyması o kadar değerli ki. Sonuçta bir idmandan sonra, maçtan sonra meskene geliyorsunuz. Konuttaki huzur, konuttaki dayanak bence çok kıymetli. Örneğin THY Avrupa Ligi tek bir kupa var. Şampiyon olduğumuzda küçük kupa verildi. Öteki şampiyonluklarda yalnızca ekibe verilir büyük kupa ancak eşim Ankara’da bir el sanatkarı bulmuş, kupanın birebir özgünlükte gibisi şu an benim konutumda. 19 yahut 20 tane kupa var. Bu da onun ne kadar heyecan duyduğunu gösterir.”

Kasapoğlu: “Ne kadar hoş, ne kadar şık. Hayatımda en memnun olduğum an…”

Ataman: “Tabii ki çocuklarımın doğduğu anlar. Hepimiz için, her baba için hayatta en memnun olunan anlar. Bu bir gerçek. Öteki memnun olduğum anlar da natürel ki bilhassa Avrupa şampiyonlukları. Örneğin İtalya’da bir ekiple bir arada Avrupa şampiyonu olup, maçtan döndüğümüz vakit birinci iç saha maçında 10 bin seyircinin Türk bayraklarıyla beni karşılaması çok keyifli etmişti. Çok şükür ki bu mutluluklar daima devam ediyor. En son bu THY Avrupa Ligi şampiyonluğu, ülkemizdeki insanların duymuş olduğu heyecan. Beşerler daima bu türlü aksilikleri gündeme getirmeyi seviyorlar fakat şunu gördük ki Türkiye olunca husus, başarılı olunca, herkesin beklentisi bu. Biz ülke olarak başarılı olmayı seven insanlarız. Onun için almış olduğum hoş geri dönüş beni çok keyifli etti. Bu türlü bir başarıda ülke olarak herkesin bundan haz duyması benim için çok büyük bir memnunluk.”

Kasapoğlu: “Sizin mutluluğunuz, ülkenin memnunluğu, gençlerin memnunluğu. Gerçekten mutluluklarınız daim olsun.”

– Turquiz

Kasapoğlu: “Türkiye en çok madalyayı hangi olimpiyatta kazandı?”

Ataman: “Son periyotlarda kazanılan madalyalar var. Halterde, atletizmde, güreşte alışılmış ki var. Biraz daha eskilere gitmek gerek diye düşünüyorum. Bilhassa güreşte çok başarılı olduğumuz yıllar var. Yaşar Doğu, Gazanfer Bilge, Celal Atik.”

Kasapoğlu: “48’ler.”

Ataman: “Evet ben de 52 mi 48 mi diyecektim. 6-7 tane altın madalya almıştık. Bir de 3 adım atlama bir madalyamız var. 6 tane altınımız var. İnşallah önümüzde olimpiyatlar var. Sizin devrinizde bunu geçebiliriz.”

Kasapoğlu: “İnşallah. Atletlerimizle, gençlerimizle daima birlikte bu gururu yaşayacağız. Türkiye’de mavi bayraklı plajlar var. Kaç plaj var hocam mavi bayraklı?”

Ataman: “Arkadaşlar benim denizi çok sevdiğimi bilerek hazırlamış.”

Kasapoğlu: “Arkadaşlar o mevzuda sizin ilginize nazaran doğal haksızlık yapmak istemedik.”

Ataman: “Ben daha çok Çeşme, Bodrum, o plajları biliyorum. Göcek tarafı, Ege tarafı…”

Kasapoğlu: “Her tarafımız başka cennet.”

Ataman: “Her tarafımız çok hoş. Mavi bayraklı herhalde 300-400 civarı plajımız vardır.”

Kasapoğlu: “519, yaklaştınız.”

Ataman: “Var var daima görüyorum.”

Kasapoğlu: “Voleybol, son yıllarda bilhassa önemli muvaffakiyetler aldığımız bir branş. Kızlarımızın bilhassa önemli başarısı var. Geçtiğimiz günlerde Erkek Ulusal Voleybol Takımı’mızın başarısı var. 73 maç galibiyet serisi olan kadromuz var. Bu kadromuz Guinness Rekorlar Kitabı’na girdi.”

Ataman: “Bunu biliyorum alışılmış ki. Voleybolda son devirlerde VakıfBank, daha evvelki devirlerde Eczacıbaşı çok güçlüydü lakin son periyotlarda VakıfBank. Onları da buradan kutluyorum.”

Kasapoğlu: “Biz de kutluyoruz. A Ulusal Futbol Takımı’mız hangi yıl birinci defa Dünya Kupası’na katıldı?”

Ataman: “58, 62?”

Kasapoğlu: “Yaklaştınız. 50’li yıllar. 1954.”

Ataman: “Ben daha hayatta yoktum o vakitler lakin büyüklerimizden duyuyoruz.”

Kasapoğlu: “Hatay kumsal açısından dünyanın en büyük ikinci kumsalına sahip. Samandağ. Biliyorsunuz birinci kumsal bu manada Rio. İkincisi de Hatay Samandağ. Bunun uzunluğunu ben size sorayım.”

Ataman: “İnanın bu benim için çok büyük bir sürpriz. Bu türlü uzunlukta plaj olduğunu bilmiyordum. Birinci fırsatta gideceğim. Hatay’a hiç gitmedim. 5-6 kilometre civarında mı?”

Kasapoğlu: “14 kilometre. Spor turizmi açısından da biliyorsunuz önemli avantajlarımız var. Alt yapımız var. Sorularda da bunu biraz gözetiyoruz. Sahiden her yeri başka cennet. Az evvel Bodrum, Ege, Marmaris, Göcek’ten bahsettik. Karadeniz bambaşka, Akdeniz bambaşka, işte Hatay kumsalı bambaşka.”

Ataman: “Benim için büyük sürpriz oldu. Şu anda biraz kendime kızdım. Çok da yakın dostlarım var Hatay’da. Daima davet ediyorlar, bir türlü fırsat olmadı. Yazın bir Hatay’a gitmek gerekiyor.”

Kasapoğlu: “Güzel de bir Künefe.”

Ataman: “Evet, doğal biraz kilo sorunumuz var ancak gitmişken künefeyi kesinlikle yiyeceğiz.”

Kasapoğlu: “Hakikaten çok keyifli bir sohbet oldu hocam. Teşekkür ediyorum öncelikle. Bilhassa gençlerimiz açısından hayallerin peşinden koşmanın, o hayallere gerçek çaba göstermenin, alın terinin, pes etmemenin, sabrın çok değerli bir örneğisiniz. Bunlarla ilgili açıklamalarınızı, örneklerinizi, hayat öykünüzü kısmen de olsa dinleme fırsatı bulduk. Bunu da gençlerimize aktaracağız. Biz sizinle gurur duyuyoruz. Başarılarınız, mutluluğunuz daim olsun. Sizin açtığınız bu yolda kaç atletlerimiz başta sizin branşınız basketbol olmak üzere yetişsinler, gayeleri aşarak, çıtaları yükselterek yarınlara yürüsünler diyorum.”

Ataman: “Ben de size teşekkür ediyorum. Bir farklılık yarattınız şu anda. Genelde biz işte bakan mevkiinde alışmışız. Bakanlıklara gitmek, bu türlü ekip elbiseler, kravatlar, hani diyoruz ya ‘Başarı size gelmesin, siz muvaffakiyete gidin.’ diye. Siz burada zahmet ettiniz buraya geldiniz ve bizim üzere bu türlü spor bir halde geldiniz. Gençler sahiden bunlardan bizler çok keyif alıyoruz. Sizlerin bize vermiş olduğu dayanak, devletimizin dayanağı, Cumhurbaşkanı’mızın daima olarak atletlere vermiş olduğu takviye, sahiden bizi memnun ediyor. Her türlü siyasetin dışında biz şunu görüyoruz ki siz bunu içten yapıyorsunuz, Cumhurbaşkanı’mız içten yapıyor. Maç biter bitmez sizi arayabiliyorsa, bir ülkenin cumhurbaşkanı ve sizle o heyecanı paylaşabiliyorsa, siz de bundan keyif alıyorsunuz. Onun için sizlerin bizim yanımızda olmanız nitekim büyük bir fırsat. Ben buradan gençlere de sesleneceğim. Bu fırsatları bizim de iyi kullanmamız lazım ve bir işi yapıyorsak iyi yapmamız lazım. Ben iyi yapmaya çalışıyorum. Gençlerimiz de kesinlikle iyi yapsınlar.”

Kasapoğlu: “İnşallah gençlerimiz en büyük umudumuz. Sağ olun.”