Organ bağışıyla hayata yeniden "merhaba" dediler

Karaciğer yetmezliği ile uzun yıllar gayret eden, yakınlarından yahut kadavradan alınan dokuyla hayata “merhaba” diyenler, organ bağışının kıymetini anlattı.

Konut hanımı 40 yaşındaki Gülcan Orak, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yaklaşık 2 yıl evvel yaşadığı rahatsızlık sonucu başvurduğu hastanede, karaciğer yetmezliği teşhisi konulduğunu söyledi.

Hastalığı nedeniyle büyük ıstıraplar yaşadığını belirten Orak, rahatsızlığının ilerlemesi üzerine hayati tehlikesinin oluşmaya başladığını söz etti.

Yeğeninden alınan dokuyla hayata tutunduğunu anlatan Orak, şöyle konuştu:

“Rahatsızlığımın ilerlemesi üzerine başvurduğum hastanede acil nakil olmam gerektiği söylendi. Bunun üzerine arayışa girdik. Sağ olsun yeğenim istekli oldu. Ondan alınan karaciğer dokusuyla sıhhatime kavuştum. Nakil olmadan evvel hayatım çok berbattı. Her gün hastanedeyim. Allah’a binlerce şükürler olsun, şu an sıhhatim iyi, olağan hayatıma dönmeye başladım. Yaşadıklarımı hiç kimse yaşamasın. Allah hiç kimseye göstermesin. Yeğenim organını vermeseydi şu anda hayatta olmayabilirdim. O nedenle organ bağışı hassaslığının artması gerekiyor. Hayat kurtarmak için organ bağışında bulunun lütfen.”

Oğlundan alınan dokuyla hayata tutundu

Çiftçilik yapan ve yaklaşık 10 yıl karaciğer yetmezliği nedeniyle sıhhat sıkıntıları yaşayan 60 yaşındaki Celal Beyaz da 2 yıl evvel hayati tehlikesinin oluşması üzerine oğlundan alınan karaciğer dokusuyla tekrar yaşama tutunduğunu söyledi.

Ağabeyini de karaciğer yetmezliğinden kaybettiğini aktaran Beyaz, “14 yıl karaciğer yetmezliği yaşadım. Ağabeyim de bu rahatsızlıktan hayatını kaybetti. Ben de ağabeyim üzere hayatımı kaybedeceğimi düşünüyordum. Sağ olsun tabibim bana yardımcı oldu. Yaklaşık 2 yıl evvel 20 yaşındaki oğlumun karaciğerinden doku alındı. Şu anda sıhhatim çok iyi, tarlaya gidip çalışabiliyorum. Allah organ bekleyenlere yardım etsin. Hiç kimseyi darda bırakmasın.” dedi.

“Annemin sayesinde yaşıyorum”

Suriye’de yaşanan iç savaş nedeniyle yaklaşık 10 yıl evvel Türkiye‘ye sığınan 22 yaşındaki Talha Mustafa da 8 yaşından bu yana karaciğer rahatsızlığının bulunduğunu belirtti.

İki yıl evvel karaciğer yetmezliği teşhisi konulduğunu aktaran Mustafa, şunları anlattı:

“Ailemle Türkiye’ye geldikten sonra Şanlıurfa’ya yerleştik. Küçüklüğümden beri rahatsızdım. Suriye’de tedavi olamıyordum. Buraya geldikten sonra rahatsızlığım artınca Harran Üniversitesi Hastanesine başvurdum. Burada Mehmet Yılmaz hocam bana çok yardımcı oldu. Annemden alınan doku bana nakledildi. Annemin ciğeriyle tekrar hayata tutundum. Annemin sayesinde yaşıyorum.”

“Yıllarca organ bekledim”

İş insanı 56 yaşındaki Hüseyin Polatkan ise 4 yıl evvel mide kanaması rahatsızlığı nedeniyle hastaneye başvurduğunu ve siroz teşhisi konulduğunu söyledi.

Yaklaşık 3 yıl boyunca organ beklediğini anlatan Polatkan, şöyle devam etti:

“Rahatsızlığım ve mide kanamaların artınca organ nakli olmam gerektiği söylendi. Yakınlarımdan dokusu uyuşan olmayınca organ naklini beklemeye başladım. Yıllarca organ bekledim ve şükürler olsun yaklaşık 2 yıl evvel bir organ bağışı oldu. Kazada hayatını kaybeden bir kişinin organları bağışlandı. Ben de onun karaciğeriyle hayata tutundum. Allah rahmet eylesin. İkinci hayatım onun sayesinde ve Mehmet Yılmaz hocamın sayesinde. Şu anda hayatıma devam ediyorum. Sıhhatim çok iyi şükürler olsun. Vatandaşlarımızın organ bağışına hassas olmasını istiyorum. Ben kadavradan alınan organla hayata tutundum. Şayet organ bağışı olmasaydı, ben şu anda hayatta olmayacaktım.”

Kadavradan alınan karaciğer dokusuyla sağlına kavuşan 60 yaşındaki Zahide Doğan da organ bağışı hassaslığının artması gerektiğini bildirdi.

“Organ bağışı hayat kurtarır”

Harran Üniversitesi Hastanesi Genel Cerrahi Ana Bilim Kolu Lideri ve Organ Nakli Merkezi Sorumlusu Prof. Dr. Mehmet Yılmaz, Türkiye’de organ bağışının istenen seviyede olmadığını belirtti.

Organ bağışı duyarlığının artması için çalışmalar yürütüldüğüne dikkati çeken Yılmaz, şunları kaydetti:

“Maalesef organ bağışı istediğimiz düzeyde değil. Bilhassa bölgede organ bağışı öbür bölgelere nazaran daha çok az. Organ bağışı hayat kurtarır. Bilhassa beyin vefatı gerçekleşmiş bitkisel hayata girmiş hastaların organlarının bağışlanması gerekiyor. Onların organları öbür hastalarda yaşatılmalı. Bu bir insanlık vazifesidir. Bizler ne yapıyoruz? Beyin mevti gerçekleşmiş ölüyü toprağa veriyoruz. Bu vücut toprak oluyor. Ülkemizde organ bağışının yüzde 80’i canlı vericide oluyor. Kadavradan ise lakin yüzde 15-20 oluyor. Bunun artırması gerekiyor. Organları fabrikada yahut laboratuvarda yapamadığımız için bunun kaynağı insandır. İnsanın da buna hassas olması gerekiyor.”